Om een handpop binnen je gezinshuis, pleeggezin of ook op school te gebruiken is het fijn als je er één hebt die bij je past, waar je je goed bij voelt.
Hoe fijn is het om het te kunnen uitproberen. Maar hoe fijn is het ook, dat als de situatie er om vraagt, je daar een passende handpop bij hebt. Zo heb ik bij een meisje in ons huis een keer een kleine aap gebruikt. Ik wilde dat het meisje eens uit haar gevoel reageerde. Met haar lijf in plaats van alleen met woorden. En dat het gesprek vertraagd werd, door je ook te focussen op je lijf.
Het aapje wat ik er bij gebruikte was een babyaapje. Na mijn uitleg, dat deze kleine niet kon praten, maar wel door gebaren en zijn lijfje kon uitdrukken wat hij wilde, vroeg ik aan het meisje of zij net zo kon reageren. Dus met weinig woorden maar wel met haar handen en haar lijf. Dit was voor het meisje een echte uitdaging, maar ze ging hem aan. Er ontstond een prachtig “gesprek”, waarbij ze elkaar begrepen zonder te veel woorden, maar wel door goed naar elkaar te kijken.
Na een knuffel aan elkaar ging het aapje weer terug naar zijn plekje in mijn kantoor. Het meisje omschreef het daarna: ik heb met een babyaapje gepraat, maar niet echt gepraat. Maar ik begreep hem en hij mij. En op mijn vraag wat ze nu voelde vertelde ze dat ze trots op zichzelf was. Prachtig toch.